zaterdag 18 juli 2015

Op weg naar Puerto Viejo de Limon

17 juli 2015
Onze laatste nacht in Mawamba Lodge. 's Nachts word ik een keer wakker van de enorm harde regen en de klappen onweer. We hebben de afgelopen dagen enorm veel geluk gehad met het weer, eigenlijk geen regen overdag en zonnig. We ontbijten en pakken dan onze spullen in. Jammer dat we weer weggaan, het was prachtig hier.
We varen in 1,5 uur weer terug met het bootje en vervolgens stappen we over in een bus.
Onderweg stopt de bus opeens: de chauffeur en Manfred springen de bus uit en zijn we getuige van een "luiaardreddingsactie". Vlakbij de weg zit een 3-tenige luiaard op een electriciteispaal. Als de luiaard omhoog zou klimmen naar de draden wordt hij geĆ«lektrocuteerd. Ze pakken hem op en zetten hem veilig in een andere boom. 
Om 12.30 uur gaan we lunchen en dan nemen we afscheid van de groep en worden we door de bus afgezet bij het autoverhuurbedrijf. We nemen daar ook afscheid van onze gids, Manfred. Na de formaliteiten krijgen we onze auto, een vrij nieuwe Hyundai Tucson. We gaan op weg, het is 152 km waar we volgens de navigatie ongeveer 3 uur over zullen doen. De maximum snelheid hier is 80 km per uur maar we komen er al snel achter dat je deze snelheid niet veel rijdt. We maken kennis met het chaotische verkeer van Costa Rica en de slechte wegen. We moeten regelmatig flinke gaten ontwijken in de weg maar ook fietsers en wandelaars ontwijken die gewoon langs de kant van de "hoofdweg" lopen en fietsen. We verbazen ons er over dat er soms nog echt kleine kinderen langs de weg lopen of fietsen, want er rijden hier niet alleen auto's maar ook grote vrachtwagens. 

Na een uurtje rijden komen we in een file terecht, we staan zeker wel een uur stil.
Als er weer beweging in de rij komt zien we dat er 2 vrachtwagens in elkaar zitten en verderop nog een auto met een verblijzelde voorruit. We rijden door de havenstad, Limon. Wat een drukte ook hier op straat, het is goed opletten. We slaan af op de 36 en komen dan op een weg waar het veel rustiger is en de kwaliteit van de weg is goed hier. We hoopten voor het donker in ons hotel te zijn maar helaas gaat dat niet lukken. We rijden nog een stuk in het donker, dat is ook een uitdaging met fietsers en wandelaars zonder licht langs de weg en overstekende honden. Maar we komen veilig aan in ons hotel, Cariblue. We zijn nu aan de kant van de Caribische Zee, aan de grens met Panama.
We checken in, eten een pizza in het restaurant en gaan slapen. We zijn allemaal best moe inmiddels van de lange reisdag.

1 opmerking: